وقتی کسی نیست

مثل خط صاف ..... 

وقتی کسی نیست مغزم این طوری میشود،مثل خط صاف  ........ 

با یک چند تایی نقطه.... 

راستی من چرا این طوریم ؟!وابسته ؟! متعلق ؟! چرا نمیتونم قید چیزها را بزنم و یک چیز جدید بسازم ؟! 

خیلی دوست دارم صدامو بشنوی..... تو رویاهام همیشه برنده ام ,اما تو واقعیت سعی در حفظ وضع موجود دارم و شبیه قهرمانها نیستم ! بچه تر که بودم قهرمانی هایم بیشتر بود....حتی بیشتر عاشق میشدم .... الان انگار یک حصار در قلبم ایجاد شده .هر چه جلو میروم ترسم از ادامه بیشتر میشود... سرکشی هایم میخوابند ... انگار دارم پابه سن میگذارم ..... همیشه یک بغض در گلویم دارم که حوصله ی هق هق ندارد .....هنوز اما بال دارم ..... 

دلم میخواهد یکبار در تمام زندگیم تمام قد خودم باشم ، یک خط قرمزی داشته باشم ، یک حدی  

، یک حدود ذهنی ، که با آن برای دیگران تعیین تکلیف کنم .که بگویم همین هست که هست و جرأت داشته باشم بگویم میخواهی بخواه ، نمیخواهی برو ...... دلم میخواهد قهر کنم ، ناز کنم ، و نازم را بکشد ، که نگوید منطقی نیست قهر کنی..... 4 سال پیش  خیلی خوب بود .... گریه میکرد برای دلتنگی هایش..... الان اما گریه میدهد به من ..... غم میپاشد به روزهایم ..... انگار طرف عاشق تر داستان بیشتر درددارد .....  

درس دارم..... دوستش دارم.....از تعطیل بودن خوشم نمی اید .... کی این همه تعطیلات را تاب بیاورد....دلم به دانشگاه عجیب خوش است..... در این سه سال خیلی به دانشگاه وابسته شدم ...جای امنی است برایم....دوستش دارم.